Saykiewicz Jan Napoleon

Jan Napoleon Saykiewicz (Sajkiewicz), doktor nauk ekonomicznych, profesor zwyczajny w Szkołach Biznesu Uniwersytetu Duquesne w Pittsburgh’u, Pennsylwania. Zatrudniony w USA od 1987 roku.

Stopień magistra nauk ekonomicznych uzyskał w 1962 roku, doktora nauk ekonomicznych z zakresu nauk handlowych w 1969 roku w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (obecnie Szkoła Główna Handlowa) w Warszawie.

Odbył dwuletnie studia podyplomowe na Studium Afrykanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego uwieńczone dyplomem w 1968 roku. W latach 1972/73 odbył studia podoktoranckie w Wyższej Szkole Biznesu Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, USA. Tamże odbył także studia menedżerskie (The Executive Program Graduate School of Business Administration University of California Berkeley) uwieńczone dyplomem w 1972 roku.

Pracował jako nauczyciel akademicki w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie od 1962 roku, w Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego od 1975 roku, profesor wizytujący w Instytucie Biznesu Międzynarodowego Wyższej Szkoły Biznesu Uniwersytetu Fordham w Nowym Jorku USA w 1978 roku, profesor wizytujący w Północnym (obecnie Pekińskim) Uniwersytecie Jiaotong w Pekinie Chiny w 1997 roku, profesor Fulbrighta w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego w Warszawie w roku 2001, profesor wizytujący w filii Uniwersytetu Duquesne w Rzymie Włochy w roku 2005. Składał krótkie wizyty połączone z wykładami w uniwersytetach w Europie, Azji, Afryce oraz obu Amerykach.

Otrzymał liczne wyróżnienia, dyplomy, nagrody i granty krajowe i międzynarodowe jak Fundacji Forda 1972/73, Indywidualna nagroda ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w Polsce 1981r., Zloty Krzyż Zasługi za wybitne osiągnięcia w nauczaniu 1982r., Złota Syrenka Warszawska za zasługi dla miasta Warszawy 1985 r., nagroda Departamentu Pracy USA w 1992 r., nagroda Fundacji Alexandra Hamiltona w 1992 r., nagrody Departamentu Edukacji USA w 1993 i 1994 r., wyróżnienia Komisji Fulbrighta 2001 r., Departamentu Stanu USA 2002 r., oraz szereg wyróżnień i dyplomów uniwersyteckich i organizacji profesjonalnych.

Profesor Jan Napoleon Saykiewicz reprezentuje 52 lata doświadczenia akademickiego i zawodowego. Opublikował ponad sto rozmaitych artykułów, referatów, raportów badawczych, monografii i innych materiałów w zakresie marketingu i zarządzania. Jest członkiem wielu prestiżowych profesjonalnych i akademickich organizacji międzynarodowych, byłym Sekretarzem Generalnym Polskiego Towarzystwa Marketingu, byłym prezesem International Management Development Association (IMDA), przewodniczącym Rady Polskiego Instytutu Naukowego w Amerycej, byłym przewodniczącym Rady oraz długoletnim członkiem Zarządu Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce (PIASA).

Główne zainteresowania akademickie i badawcze: zarządzanie marketingowe, marketing międzynarodowy, marketing porównawczy, gospodarka w okresie przemian.

W ramach służby Najjaśniejszej Rzeczypospolitej profesor J.N. Saykiewicz wziął czynny udział w restauracji drugiej, po nowojorskiej, placówki dyplomatyczno-konsularnej Niepodległej Polski w USA, w Pittsburghu, stan Pensylwania, rok 1920 (zamkniętej w 1945, później w 1950 roku) pozostając tam konsulem honorowym RP od 2007 roku. Za prace w środowisku Polonii Amerykańskiej oraz za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi RP oraz Odznaką Honorową "Bene Merito" przez MSZ RP; także medalem Kościuszki przez Polonia Technica, Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Polskich w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.

Kwestionariusz ekonomisty* Prof. Jan Napoleon Saykiewicz Jestem - będącym na emeryturze (retiree) - profesorem ekonomii stosowanej, marketingu i marketingu międzynarodowego Szkoły (wydziału) Biznesu, Uniwersytetu Duquesne, jednego z czołowych katolickich uniwersytetów w USA, usytuowanego w Pittsburghu, stan Pensylwania. Mam zaszczyt posługiwać się tytułem „professor emeritus", który jest tytułem honorowym przyznawanym przez uniwersytet za zasługi dla tegoż uniwersytetu, a wcale nie oznacza profesora na emeryturze, gdyż takowy określany jest jako „retiree''. Wyjaśniam to po to, aby zwrócić uwagę, iż w wielowymiarowej terminologii akademickiej w Polsce profesor przechodzący na emeryturę nie jest „emeritus", o ile tytuł ten nie został mu specjalnie przyznany przez władze i Senat uniwersytetu. Jeśli nie, to jest po prostu emerytem akademickim.

Moje studia akademickie i kariera zawodowa są na tyle interesujące, że wystarczy wspomnieć o studiach na Wydziale Handlu SGPiS, magisterium w 1962 r., doktorat nauk ekonomicznych w 1969 r. Pomagisterskie studia na Studium Afrykanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, dyplom w 1968 roku. Następnie studia podoktoranckie w Graduate School of Business Administration Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley oraz tamże dodatkowe studia w ramach tzw. „The Executive Program" zakończone dyplomem Graduate School w 1972 roku.

Moim zakresem zainteresowań były nauki handlowe ze specjalnym naciskiem na funkcjonowanie systemów dystrybucji w ujęciu aplikacyjnym, a zawodowym hobby przywrócenie funkcjonowania gospodarki rynkowej w Polsce. Byłem także bardzo silnie zainteresowany rozpowszechnianiem wiedzy i edukacji ekonomicznej.

Z pomocą PTE byłem założycielem Stowarzyszenia Marketingu oraz Stowarzyszenia Ochrony Konsumenta w Polsce. Byłem w stanie rozwinąć sieć interesujących kontaktów akademickich w Europie i Stanach Zjednoczonych. Ostatni wyjazd jako profesor wizytujący w USA w 1987 roku przedłużyłem do chwili obecnej.

W stan względnego (dalej kontynuowałem seminaria) emerytalnego spoczynku przeszedłem po zamknięciu roku akademickiego 2013/2014, po przepracowaniu w akademii 52 lat bez jakiejkolwiek przerwy, co więcej - poza wyjazdami służbowymi nigdy nie opuściłem zaplanowanych zajęć akademickich. Byłem bowiem nauczycielem akademickim i moją pasją było przygotowanie i podawanie pożywienia intelektualnego.

Nie jestem emigrantem - ani ekonomicznym, ani politycznym, ani społecznym, ani jakimkolwiek innym. Tam gdzie przebywam, tam czuję się w zasadzie jak u siebie w domu. Jak wyżej wspomniałem, mój pobyt w USA był związany z przedłużeniem rocznego zaproszenia na wykłady i badania. W wyniku mojej aktywności pojawiły się atrakcyjne perspektywy działalności, absolutnie niemożliwe do przeniesienia w ówczesne warunki polskie.

PTE to dla mnie ważna organizacja społeczna zbierająca i propagująca wiedzę ekonomiczną w Polsce, zachowująca pamięć w tym zakresie oraz tworząca forum wymiany myśli i poglądów środowisk ekonomicznych.

Największy grzech ekonomistów to uleganie przeświadczeniu, ze gospodarka oparta na wiedzy i liczbach prowadzi do zrównoważonego rozwoju społeczeństw. Niewiele spotyka się rozważań idących w kierunku gospodarki opartej na mądrości. A cóż jest tutaj mądrością? Ekonomiści mają problem ze znalezieniem odpowiedzi na to pytanie.

Sukcesem jest dla mnie wieczorem uśmiech do lustra po interesująco spędzonym dniu.

Ludzie nie wiedzą o mnie, że używam pieniędzy wyłącznie po to, aby : 1) je liczyć, 2) je wydawać. To wszystko.

Irytuje mnie obojętność, arogancja, niekompetencja i korupcja.

Nigdy nie odmawiam sobie możliwości kontemplacji, zatopienia się w myślach.

Gdyby to ode mnie zależało, mocno zachęcałbym do poważnego traktowania dziesięciorga przykazań.

Gdybym nie był tym kim jestem: nie chciałbym być tym, kim nie jestem. Jednakże ponieważ nie boję się przeciwności losu, to chyba najchętniej zostałbym bankierem.

Najdziwniejsza rzecz jaką mam w domu: mam kilka - pełnych dziwactw - domów. We wszystkich czuję się znakomicie i bardzo je lubię, ale przywiązuję ograniczone znaczenie do rzeczy. Być może wielkim dziwactwem w moim warszawskim domu jest oficerska burka konna mego śp. Ojca, zachowana ze służby w armii carskiej. Czasami zakładam ją na spacer w Łazienkach. Jednakże najdziwniejszym zjawiskiem w moich domach jestem bez wątpienia ja sam.

Mój ulubiony gadżet to umiarkowanej wielkości kolekcja znakomitej jakości wiecznych piór tłoczkowych, używanych do ręcznego pisania ważnej korespondencji.